Dag 15 t/m 17 Noto en Siracuse

28 t/m 30 mei      Dag 15 t/m 17

We verplaatsen ons naar camping Sabbiodoro bij Avola. Dit is een campingcheque-camping. De Tom-Tom wijst ons de snelste weg en die verschilt nogal met de kortste. Uiteindelijk kiezen we voor de snelste weg en die blijkt alle plaatsen en haarspeldbochten te mijden. In minder dan drie uur rijden we met de caravan probleemloos om Gela heen en via Caltagirone en daarna via de S 683 en de S 514 via Lentini naar de aansluiting op de nieuwe autoweg A18. Die voert ons (nu nog tolvrij maar dat gaat veranderen) naar Fontane Bianche en daarvandaan met de S 115 naar de camping. Een akelig smal weggetje leidt  naar de camping toe, maar het lukt om heelhuids ter plekke te komen. Een mooiere camping dan de twee vorige met een eigen toegang naar een schoon en breed zandstrand. Veel groen en een nieuw toiletgebouw en wifi (hopen we). De camping is ook uitvalbasis voor een grote groep Nederlanders, deelnemers aan de ANWB-kamperreis.

Zondag 29 mei beginnen we langzaamaan. Bij de bar van de camping blijkt de wifi-aansluiting het te doen, zij het traag. Van andere Nederlanders begrijpen we dat we blij mogen zijn, dat we in ieder geval het web op kunnen; dat blijkt niet iedereen te zijn gegeven. We bestellen digitaal campingcheques bij de ANWB en werken de Tom-Tom bij.

Noto

’s Middags gaan we naar Noto, zo’n 10 kilometer van Avola. 
(Ter info en misschien goed om te weten: op die weg rijden we langs een Iper Spar en een Lidl, ook op zondag open!). 
Noto, althans het centrum, staat ook op de UNESCO-werelderfgoedlijst, en wel om de hoeveelheid barokke gebouwen. Langs de hele hoofdstraat Via Vittore Emmanuel staan kerken, palazzo’s en woningen in gele zandsteen en voorzien van de meest uitbundige versieringen en balkons.

Om al dat moois is Noto aantrekkelijk voor toeristen en dat is te zien aan het aantal winkeltjes en restaurantjes. Ook de Italianen zelf komen er graag en parkeren ook hier op zijn Italiaans: past de auto niet in de lengte dan toch zeker wel in de breedte.

Het rondslenterende publiek maakt het stadje op deze zondagmiddag gezellig en levendig. Ook wij lopen er met plezier een tijdje rond en proberen de fotogenieke architectuur van gele steen tegen strakblauwe lucht zo goed mogelijk vast te leggen. Waren we een week eerder geweest, dan hadden we van een bloementapijt in één van de straatjes kunnen genieten: als folklore wordt dat het derde weekend in mei aangelegd. Wij kunnen nu alleen nog de werktekening op straat zien.

In contrast met de stedelijke schoonheid brengen we de rest van de middag door in het natuurgebiedje Oasi de Vendicarie, een wetlandsgebied, zo’n 15 kilometer zuidelijker. Er nestelen allerlei vogels en het natte gebied kent een bijzondere flora. We lopen het wandelpad een stuk en het is er prachtig: groene vegetatie, een azuurblauwe zee, een roodachtig strand en de - alweer gele - bebouwing van een oude, verlaten tonijnfabriek. De beloofde flamingo’s zien we echter niet.

Siracuse

Natuurlijk gaan we 30 mei ook een dagje naar Siracuse.
Het mooie, interessante deel is Ortigia, het oudste deel van de stad. Het is eigenlijk een eiland, dat met bruggen met de nieuwe stad is verbonden. Parkeren kan in een doordeweeks gratis garage bij de Porto Piccolo.
Deze maandagmorgen is er ook markt. Het blijft een feest om langs de kramen met groenten, fruit, vis, kaas en kruiden te slenteren. Alles ziet er even lekker en onweerstaanbaar uit. We slaan amandelen en pistache-nootjes in. Daarna zwerven we door de oude straatjes en steegjes. Het is mooi weer vandaag en dus ziet alles er schilderachtig uit. Hoogtepunt zijn de dom en het domplein. De in gele zandsteen opgetrokken gebouwen lichten prachtig op in de zon. De dom is gebouwd op de restanten van een Griekse tempel: in de zijbeuken kun je de oude Griekse pilaren nog zien. Andere Griekse restanten zijn de Apollo-tempel en de bron van Arethusa. Het leukste vinden we echter de sfeer in dit stadsdeel en het mooie zicht op zee vanaf de buitenkant.

Later gaan we nog naar het Archeologisch Park, Waarschijnlijk zijn we inmiddels verwend door al het moois dat we al hebben gezien, maar we vinden het een beetje een afknapper, zeker gezien de toegangsprijs ( 9 euro per persoon). We hebben mooiere amfitheaters gezien dan het Romeinse hier. Het Griekse theater zal zeker heel fraai zijn maar tot eind juni zijn de oude, antieke rijen zitplaatsen overdekt met grijze, houten constructies om zo zitplaatsen te vormen voor voorstellingen. Comfortabeler voor de toeschouwers, dat is zeker, maar het beeld van het theater gaat zo wel volkomen teniet. Na het leuke bezoek aan het sfeervolle Ortigio vinden we dit archeologisch park de tijd, de moeite van het vinden van een parkeerplaats en het geld niet waard.

Wel bijzonder om te zien vinden we de moderne kathedraal; in 1994 is deze kerk in aanwezigheid van paus Johannes Paulus II ingewijd, helaas vertoont het dak inmiddels al fikse lekkages.